Solciño, nordés en torno ós 20 nós, Century 2,5 volvendo explicar porqué ten fans incondicionais, 2:15 horas rodando, 62,9 de máxima e 62,9 km percorridos ¿Pódese pedir máis?.

Pois pode: unha versión estendida da crónica, para compartir un pouco de seudo-literatura buggeira.

Comeza a historia desta rodada cunha reclamación presentada polos rodamentos das rodas traseiras.  Un deles faleceu en silencio, tras o longo repouso forzoso que tivo que sufrir. Os seus queixosos compañeiros foron xubilados anticipadamente e substituídos por uns novatos sacados da bolsa para a ocasión. Por sorte a operación realizouse o día antes,  ó cargar o material no coche.

Saio do traballo  ás 15:00 e enfilo sen comer cara á autoestrada. Cando estou a entrar adiántame Jankor, o único afortunado que puido arranxar os seus asuntos para vir hoxe. Como o itinerario élle descoñecido, chámolle -mans libres, por suposto- e adiántolle para indicar a ruta.

Chegada, saúdo e montaxe a unha velocidade que se achega á mala educación. Xa sabedes: a marea baixa en nada, é pequena, mono,…Dános tempo polo menos a comentar as necesidades de vela. Cargamos con brooza 2 e algo máis pola súa banda. Pola miña bora 3,8, century 2,5, Vampir 1,8 e Buster 1,4, non vai selo demo.

Xa na area, e botando de menos a Óscar que sempre acerta, vexo claro que toca Century. Desprego e poño arnés e casco mentres Jankor vai arrastrando o buggy e o material até o campamento base.

E así arrinco, de fugaz empopada que se converte en través. O mellor vento para esta praia, NO con moita compoñente N, sopra con alegría e permite ir sen problemas cara ó espolón.

O día é luminoso, radiante, a praia está moi seca e contrariamente ao esperado, parece sentarlle moi ben a marea morta. Os nosos primos irmáns de kite dan cor ao ceo e os nosos curmáns afastados de Wind salpican de brochazos o mar. O través acelérase e desaparece a paisaxe, pasando o foco á praia-pista e ao meu medio de tracción.

Tres ou catro paseantes comprensivos ven á primeira que preferimos cruzarnos con eles deixándoos a barlovento. Ao avanzar a tarde serán menos numerosos. Perfecta convivencia durante toda a rodada.

Paso a bo ritmo á beira de Jankor. Estou demasiado contento para parar. Examino toda a superficie dispoñible, que está impecable. Non hai fochancas e os ripple-marks son mínimos.

Longos, traveses e cinguidas a bo ritmo para baixar un pouco o mono, mentres o meu compañeiro prepara a Brooza 2m para arrincar. Paro e ofrézolle a Vampir 1.8 pero de momento vai tentalo con 2 metros. Pregúntame a que velocidade ía. Saco o GPS do peto 🙂 e miro: 59,3. Non está mal.

Media hora máis tarde, Jankor decide que vai pasado e baixa talla.  Pola miña banda aproveito para ver como vai esa brooza, que xa debería vir ensinada dadas as súas orixes -Ocórreselle a alguén o anterior propietario?- .

A vela resulta bastante inmanexable ¿Como é posible?. Jankor puxéralle uns mandos demasiado longos e está moi freada. Tómome a liberdade de porlle os curtos que ten por alí, e de trimala un pouco máis solta. A idea é probala, pero nun descoido lío as liñas e temos que dedicarlle un intre a recompor o desaguisado. Valeu a pena. Xa coa súa personalidade habitual, a brooza impúlsame un par de voltas con máxima suavidade e control.

Pero o que buscaba non era exactamente iso. O que me pedía o corpo era un día Century 2.5 :twisted:.  e tíveno. Divertidísimo, con algunha saída de pista pola area seca para evitar cans pacíficos pero mal situados, kiters recuperándose na beira, e algunha sinxelamente porque apetecía. Apurando os longos preto do río, buscando puntas de velocidade, remontando cara ao mar para despois facer uns metros de empopada. Fixen todas as manobras que sei e mesmo valorei a posibilidade de tentar un contravento. Corteime, esas cousas hai que aprendelas en condicións máis amables, e se é posible con asesoramento.

Unha situación demostroume o importante que é ter prudencia neste deporte: un kiter volvía andando ao seu punto de partida, pola beira da praia, vea en man. Cando pasei ao seu lado, deixei unha marxe moi ampla, só por precaución, non porque pensase que era necesario. Pois ao final resultou selo !!!!. As bridas ían arrastrándose varios metros por detrás, e non as vin ata que estaba encima. De non deixar a marxe “esaxerada” podería enredarme nas bridas, con consecuencias bastante desagradables.

Jankor xa estaba esgotado, e o Libre Spezial empezaba a enterrarse un  pouco nalgunhas zonas que se ían secando e estaban “un pouquiño” aradas :twisted:. Mentres acordabamos dar por finalizada a sesión, vexo no Gps que estou a roldar o 60 km. Decido corrixir a situación revivindo os meus tempos de buggy pequeno. Doulle un par de voltas ó buggy de Jankor con Brooza 2m e xa nos pomos a recoller.

Cinguida a morrer para achegarme o máis posible á saída,  recollida de Century,  contemplación do precioso atardecer na ría, recollida e a casa felices e contentos  🙂  🙂 .

Se non cambian as predicións, Mañá mais !!!

Resumo da xornada.

Unha boa rodada en compañía do señor Pistone. Con sorte haberá video da sesión. Nordés peleón, con moita compoñente E e a praia en excelentes condicións de tamaño. Valoramos dende o aparcamento sacar cooper 3.3 e bora 3,8,  pero chegados á praia houbo que arrancar con Century 2.5.

Pouco despois da empopada que me levou ate a zona “interesante”, véxome obrigado a vaixar de talla para non matarme no primeiro través. Oscar retrásase, posiblemente foi ó coche para coller a Brooza 2. A virada no final do espolón ten un firme excelente e unha orientación do vento que permite collela derrapanto a bastante velocidade, metendo a cometa en tracción. So un risco, o rio vese moi mal e tanto Oscar como eu estivemos en varias ocasións a medio metro de caer nel ó longo da sesión.

Despois dun ratiño só, apareceu o meu compañeiro de rodadas, a darme o repaso tradicional. Polo menos esta vez teño escusa, os 2 decímetros en que a Brooza supera á Vampir. O vento decidiu igualar o noso material, e vaixou para que collésemos sendas Centurys. Go, Go, Go !!!… Recuperada a alegría do rodar dandolle un pouco de caña, voume animando e pasando polas zonas molladas para ter rumbos máis rápidos. Volve a subir o vento, pero aguantamos vela, estirando os últimos momentos da mañán con adrenalina, marcando posiblemente os máximos do día.

Números non brillantes, pero xeitosos e divertidos. 39 km y 54 km/h de máxima.

Edito: Videos por xentileza de pistone:

Intento de reconciliarme cunha praia  que mira ó sur:  fallido !!.

Por sorte, hai cousas que o compensan sobradamente. A Jankor viuselle disfutar na súa segunda rodada. E vaille collendo o truco ó asunto. Deuse os seus vos largos, e unhas cantas viradas sin que lle caese a cometa.

E todo esto cun día nada facil. Sacamos Brooza 5.5 e Bora 5.2. O día daba para 7 metros, pero a cercanía das arbores e dunha liña de media tensión – a dous metros da praia- , sumada ó tremendo deslizamento da zona mollada, dábame inseguridade e optei por non subir de tralla.

Tocou polo tanto aproveitar os momentos de mais vento e chincharse, incluso parando cando a cousa non daba para mais – Jankor mediu momentos de 7 nos-

23 km, 1:10 h rodadas e máxima de 38 km/h. É dicir, unha “rodadiña”. Recollimos cando inda quedaba un rato de luz e estivemos de palique cometeiro, condimento imprescindible deste deporte.

Como sempre, pensando na próxima.

Sen pasar por casa e cun mini sandwich á unha da tarde.

Así me plantei na praia ás 3:50.  Tiña unha sensación extraña. Por primeira vez que eu lembre ía rodar como se fose a traballar, como se estivese a cumprir unha obriga. Como tal, efrenteina con profesinalidade. Montaxe de buggy. Observación do vento. Selección de velas. Reconto dos de kite – co frío que vai neste pais-,..checklist completada.

Na análise posterior á rodada -o traxecto en coche da para pensar- saquei a realmente innovadora conclusión de que non se pode ir a facer deporte comendo pouco. Non é que me dese unha pájara que me deixase tirado, pero se disfruta moito menos da actividade.

…Ó que ía. Na bolsa Century 2,5 como primeira opción e Bora 3,8 e Vampir 1,8 por se acaso sube ou baixa. O inicio de sesión nesta praia, coa súa clásica empopada, deuseme bastante ben pola zona un pouco máis seca, chegando sen nengún problema cara a zona máis rodable. Nos primeiros longos conseguín unha velocidade xeitosa, xa por riba do “mínimo de rodada”. As ceñidas foron bastante complicadas polo racheado do vento, con tiróns e desprazamentos laterais que me fixeron agradecer, e moito, a estructura e peso do meu buggy gordo. Coa mesma vela e outro buggy tiña serio risco de acabar no chan cun bo leñazo.

Veume de perlas para non conxelarme a praia bastante seca. So un par de finas zonas polas que se podía pasar sen problemas. Bastante frio e velocidade variable ate que ós 40 minutos de comezar faise imprescindible cambiar de vela, inda que so sexa para achegarse máis ó punto de partida.

E así reiniciei con Bora 3.8. Excelente coma sempre, e na súa salsa cos cambios de intensidade de vento, permíteme afrontar os últimos largos con un pouco de marchilla. Definitivamente, vou moito máis cómodo sen guantes, que saquei na parada. A mellor zona da praia xa está en sombra. A máxima aumenta ate 58,6 km/h, velocidade moi respetable para min. A dose adicional de adrenalina fíxome tentar acadar os 60 os nos seguintes largos, había cometa, había ánimo e había vento, pero non había luz nen praia. Non o conseguín, a pesar de apurar ó maximo o espolon, dando a curva a dous metros do chapuzón e coa vela sobre a auga.

A escuridade comezaba a ser notoria, e máis coas imprescindibles gafas de sol, así que ceñida salvaxe, coa sensación de que avanzo a 35º do vento ate que xa non da mais de si o asunto. Un de kite que pasaba por alí bótame unhan para recoller a vela, e xa so toca arrastrar o cacharro á zona de recollida, desmontar e tirar para casa despois de unha hora de tempo en movemento e 28 km recorridos.