O 06/03/2013 achegueime a navegar a Barraña para aproveitar o surcillo que ía soplar sen prexuízos. A sesión foi moi bronca, non me adaptei ben as ondiñas caín moitas veces inda que conseguin sacar uns cantos bordos xeitosos.

O mais peculiar da xornada foron os resultados do GPS:

Como evidentemente non superei nun 50 % o record do mundo de velocidade XD, XD, houbo que abrir unha investigación. O primeiro e chantar o ficheiriño de track no google Earht:

No debuxo vese claramente onde está o problema, unha ida e volta como un raio, saltando por riva da carretera…

Como non quería perder o rexistro, púxenme a investigar no log. Os rexistros  do track teñen un formato bastante lexible

<trkpt lat=”42.639079140″ lon=”-8.885932742″>
<ele>10.711792</ele>
<time>2013-03-06T16:21:42Z</time>
</trkpt>

Latitude, lonxitude, elevación e tempoUTC.

Dado que o “salto” supuxo unha modificación anómala da lonxitude, busquei os puntos cun cambio “grande”, situados ó leste da zona de navegación. Tiñan que ser máis pequenos, Buscar -8.87 funcionou e apareceron os dous puntos anómalos que me facían voar:

Tamén aparecen algo que parece unha “sección de track” pero non sei interpretalo nen tiña gañas de buscar. No sei se terá que ver. En todo caso, elimino os puntos, a sección tamén a quito para asegurar que o XML está ben formado, e o volvo a meter no google earth

Xa comeza a ter un aspecto mais normalizado.

Todo contento, meto o track en http://utrack.crempa.net para ver a velocidade máxima.

O meu gozo nun pozo ;-( É completamente imposible que coa miña tecnica e preparación poida achegarme a un rexistro de 35 nudos. De feito creo que sería unha marca desexada polos mellores da ría. Dado que nesta ocasión o punto anómalo está entremezclado cos outros, non teño criterio para borralo.

Finalmente creo que vou dar por bos os 16 nudos que marca noutra parte do informe, por aquelo de ter algo 😉 estes si que coinciden coas miñas sensacións. Bueno, creo que se fosen 20 ou 22 tamén o vería plausible.

O informe, por se alguén quere velo:

2013_06_03_Boiro_Informe

O 27/02/2013 achegueime á Pobra a navegar, pero case non fixen nada ;-(

Acusei a estupidez da presa. Escollin mal día para probar outra táboa, montei mal a vela, tiña mal colocados os cabos de arnes -aestas alturas-. En fin, cando conseguín que estivese todo no seu sitio, xa era hora de recollerse. Puiden planear un pouquiño, pero sen footstraps.

O colmo foi cando carguei o track do Garmin e resulta que non tiña nada. Nas últimas fedelladas o deixara desactivado.

A ver a próxima 😉

 O 28 de Xaneiro  había unha señora predicción, e decidimos desafiar ó frio e a pouca luz e achegarnos á Illa de Arousa. 

 Chegamos a iso das 16:15 e montamos o máis pequeno que tiñamos: 5m para 54 kg e 6,5 para 84 kg

 Petrus tentou saír coa táboa de 92 litros, pero estaba demasiado forte para os 5m. Cando ía tentalo eu con 111 e 5m baixou un pouco e decidiu roubarme o material. Con esta combinación puido saír e darse uns bos bordos.

 Xa que logo, tocoume ir a auga con 144 litros + 38 de aleta e 6,5 metros de Severne Gator. Menos mal que Eolo estaba algo máis perezoso… Puinden ir e vir unhas cuantas veces, inda que se me fixo duro tanta insistencia da táboa en despegar. Eso si, saía ó planeo no primeiro segundo que o tentaba.

 Ás 18:10 estabamos xa soiños na auga, así que fun a por Petrus e nos recollimos antes de quedar sen luz.

 ¡ Un bo día !!

Ou, en linguaxe windsurfeiro, foot straps.

Xa conseguira planear unhas cantas veces dende a primeira, pero onte realmente asentei e disfrutei do que significa. Creo que o meu progreso ralentizouse por dúas causas: velas non suficentemente tensas no pe que se facían inestabeis e menos vela da necesaria.

As anteriores sesións  foran esperanzadoras, faltaba o día axeitado, que veu co norte que supostamente ía ser nordés.

Chegamos ás 9:00 am a Pobra do Caramiñal, co mar da praia lisiño lisiño. Fora da protección do porto, prometía Eolo un pouco máis de acción. Montamos perezosamente a vela de 6.5, para mandar de exploración ó peso lixeiro do equipo que estrenaba traxe 4/3 e non temía ó frio.

Cando estaba cerca das bateas apareceron os anfitrións. JuanP e Sanda xa pasaran pola Catia e por outra praia máis onde non se movía nada. A estela que deixaba Petrus indicaba que, polo menos a ratos, planeaba. Así que todos os presentes, en consonancia cos nosos pesos, optamos por “7 e algo” e nos puxemos a elo. Como levaba un rato de vantaxe, saín un pouco antes que os compañeiros. Aleta de 48, seguramente un pouco excesiva para a combinación 144 + 7,5 pero podía facilitar o planeo.

O vento subira un pouquiño na praia. Beach start, ou algo parecido, pero eficaz, e sáio para pasar entre o catamarán e o barco fondeados fronte á rampa. Antes do esperado estou fora da influencia do muelle e navego sen problemas, arnes enganchado, a unha velocidade razoable e bastante cómodo. Despois de dúas viradas aceptables -se non acaban na auga son aceptables XD- vexo as dúas velas dos compañeiros de praia un par de veces, unha en “fase de saída” e outra xa a toda pastilla, con esa seguridade que tanta envidia me da. En fín, ó meu que algún día o conseguirei.

E resultou ser hoxe!. Seguindo os consellos do meu fillo, busco a posición, meto rápido o pe de diante e manteño o planeo, inda que con dificultade. A postura a táboa e a vela non van equilibradas, pídenme a berros o pe de atrás. Meto o pe de atrás. O escarpín molesta, pero se consigue recolocar. A táboa amaga con aproar, pero apoiando na vela podo reconducila cos pes e manterme planeando. Pregúntome ¿Onde está a milagre de control prometida?… Pois 3 segundos máis adiante. A velocidade aumenta, aumenta outra vez, pero non tes a sensación de que vas saír disparado en calquera momento. Máis madeira, vou absorbendo os rebotes coas pernas e dirixindo a táboa cos pes, e fai máis ou menos o que eu quero XD. As oliñas debían ter un metro de alto e nunha delas dou o meu primeiro salto… Quero dicir que o conxunto formado por táboa, vela e pardillo levantouse, deixando en contacto coa auga como moito 1/5 da táboa, se non quedou tocando so a aleta. E agora ? -penso no aire-

…Pois agora nada!! Tomo contacto coa auga e sigo planeando contento e feliz, sorprendido do rápido que me vou achegando ás bateas. Inda que xa eran moitas emocións XD. Chegando a certa distancia da batea abro a vela disminuíndo a velocidade e salto en marcha da táboa. Estaba recuperandome das emocións e drizando, cando pasa Sandá cerca miña a toda pastilla. Levo tal susto que volvo caer á auga XD, XD.

Unha vez feito a primeira vez, consigo repetir varios bordos planeando. Achegome á praia a descansar un pouquiño e atopamos a Sanda e JuanP, que veñen de resolver un señor problema que seguro contarán no foro de totalwind ;-).

Vai concluíndo o tempo que temos autorizado para windsurf. Petrus mais eu decidimos facer un par de bordos antes de recoller. Saímos e comezamos a planear de xeito un pouco irregular -a primeira vez que non me adianta facil – . Cando queremos voltar, o vento sube de golpe e nos atopamos completamente pasados de vela. É unha sensación moi rara, como que “o vento entra polos dous lados”. Petrus consigue ir voltando, pero eu tardo unha etenidade en moverme uns metros, ate un banco de area que me permite descansar un pouco. Sandá -xa con 5,8 e pasado- faime compañía un momento e dime onde anda o meu fillo. Aproveito que o vento vaixa un pouco fago beach start e consigo avanzar ate a metade da praia. O resto tocou a pe, carrexando o equipo. Unha pena de final, pero so supuxo un pouco de cansancio extra.

Recollemos, mentras montan material de olas, casco incluído, e saen a seguir de marcha. Úneselles unha cometa que tamén parece estalo pasando en grande. Arrancamos para chegar a comer a casa Eu felíz de planear e Petrus preguntando cando imos recoller a súa táboa de 92 litros. :-).