Despois do período máis longo que lembro sen rodar -a última rodada documentada é do 27/06/2011- onte puiden retomar, con bastante éxito XD.

A  predición para o día era  peculiar pero clara: sur e choiva ate medio día e a partires de ahí norte coa súa habitual  ausencia de  auga  do ceo. Os  parafusos que necesitaba para as rodas chegaran o venres, e o sábado a media tarde cumprira os meus obxectivos de estudio. Visto o visto, decidín aproveitar as horiñas sen responsabilidades familiares do domigo para montar o buggy  pola mañá e rodar pola tarde.

Por  sorte, so quedaba por  reensamblar a orquilla coa tija, a roda dianteira e  as estribeiras. Estiveron bastante peleonas, pero finalmente avironse a razóns, e antes da tradicional comida familiar o coche estaba cargado para arrancar e listo.

No aparcamento xa está Oscar montando. Faime solemne entrega das camisetas “AEKB Tour”  e trapicheamos con liñas e mandos que me fan falla. Despois dunha montaxe un pouco accidentada, e do clásico comentario sobre que velas escoller, tiramos cara a praia seguidos dun paseante interesado en saber para que valen “eses tolos cacharros”.

Sacamos cooper 3,3 e bora 3,8.  Levanto a bora e decido que non é unha elección prudente dado o meu estado de forma. Oscar arranca mentres eu saco a Century 2.5. Ó lonxe vexo como Oscar baixa tamén de talla.

Desde logo é agradable rodar. Inda que hai un pouco de tráfico na area mollada  -dous cabalos, 3 cans, 8 paseantes- deslizo con tranquilidade cara a zona máis xenerosa en vento da praia….

Claro que despois de un par de longos…  ¡ quero un pouco de marchilla !!. O vento caera lixeiramente, o suficiente para ter que deixar as Century na zona técnica e retomar a elección inicial.

Coa bora no seu rango,  voltan as sensacións case esquecidas. A tracción lateral que obriga a tensar todo o corpo para manter a postura, as deribas que hai que reconducir facendo “contravolante”, a adrenalina que sube ó pasar dos 50 km/h… Todo sen esquecer a miña primordial labor de “sparring” do valor máis solido do kitebuggy galego. Repaso en ceñida (con 4 decímetros cadrados menos), repaso en empopada, repaso en viradas… resumindo: malleira total. Só unha efémera igualdade en través, sempre con esa sospeita de que me deixa gañar de vez en cando para terme contento.

Cando levabamos unha hora e pouco de sesión, a borregada da ría foi pastar a outros lugares. Oscar aproveitou a coiuntura para suxerir unha clase de contraventos. Despois de velo un rato, conseguiu picarme e decidín que era un bo momento para tentalo. Escollo unha virada a esquerdas, coa pendente da praia a favor. O intento, subo a cometa pero vou demasiado a modo,  a pesares deso, acado unha boa orientación,  a costa abaixo dáme  un puntiño e…. Eureka !! . Consigo completalo coa aprobación do maestro.

Os números da sesión son razoables, 30 km recorridos en hora e vinte en movemento, máxima de 58,1  km/h, un xiro a contravento. Cinguimos o posible  -que é pouco- cara o aparcamento, e nos recollemos xa case de noite.

Miniresumen del Jueves.

Antonio, Pistone y Papaventux. Los tres compartiendo playa con una marea pequeña. Broza 2, Samurai 2 y Century 2,5 (pasadisimo) vampir 1,8 (corto por causa de las líneas). 45.8 km recorridos. 61,2 de máxima, 1:51 en movimiento. Despiste de Antonio y mío con enganchón que acabó en rotura de líneas.

Ni un hectómetro por hora más ni menos.

Así quedaba el gps, dando fe de la máxima velocidad que he alcanzado nunca en kitebuggy.

El día se anticipaba para un record personal de este tipo, con predicciones de viento de gran variabilidad, entre 16 y 25 nudos, tipicas de escoger vela y despues ir muy pasado.

De hecho, cuando estaba ya en la playa, a la vista de lo que soplaba, volví al coche a por la 5,2, por si acaso. A la vuelta, a modo de contestación y con la bora 3,8 montada, el viento levantaba la arena por momentos.

Venga   !!!. Salgo con 3,8 de empopada sin ningún problema y a buen ritmo. Apercibido por el señor Pistone, examino la renovada orografía antes de empezar a darle caña. Cinco largos muy bien, hasta que Eolo decide darme un aviso: al girar y empezar a ceñir derivo sin remedio hacia la arena seca, donde lo sigo haciendo hasta que freno la bora encima de las dunas.

El que avisa no es traidor, así que me doy por enterado y saco Century 2,5. Y a seguir. Al principio deseando tener una 2,8, al poco convencido de tener la vela adecuada. Día bronco, con rachas que de golpe desplazan lateralmente los 125 kilos del conjunto buggy+piloto. Busco los máximos apurando las frenadas al borde del agua. El viento se estabiliza en la zona de más fuerza, obligandome a bajar talla por segunda vez.

Más cómodo con vampir 1,8, aunque las líneas eran un pelín cortas. Un día de estos tengo que reorganizar velas y líneas . Busco de nuevo máximos de velocidad, pero creo que empiezo a estar muy muy cerca de mi límite, por lo menos en esta playa.

Aunque hay ganas de seguir, tengo muchas cosas que hacer en casita y la familia espera. La subida de la marea ya se empieza a notar, y el cansancio también, así que a las 11:00, después de 3:30 horas en la playa, decido ir recogiendo.

Breve resumo da xornada.

Ninguén puido achegarse a rodar, así que tiven que ir soiño.

54.5 km percorridos, 56,1 km/h de máxima, nunha hora e cincuenta e tres minutos. Comecei con Bora III 5.3 m pero ó pouco derivaba ó máis puro estilo Pistone. A praia tiña bastante tráfico entre kiters, paseantes e tomadores de sol, así que tocou baixar vela. Miradiña ó GPS: 58 de máxima, bastante para min nestas condicións.

O propio tería sido poñer liñas de 20 m, pero dábame pereza, así que bora 3.8 e a rodar sen problemas. Tentacións de tentar un contravento, reprimidas de novo. Busquei máximos de velocidade apurando o espazo ate o río. Un dos intentos rematou cunha roda traseira na auga 😈

En fin, unha boa rodada 😀

Solciño, nordés en torno ós 20 nós, Century 2,5 volvendo explicar porqué ten fans incondicionais, 2:15 horas rodando, 62,9 de máxima e 62,9 km percorridos ¿Pódese pedir máis?.

Pois pode: unha versión estendida da crónica, para compartir un pouco de seudo-literatura buggeira.

Comeza a historia desta rodada cunha reclamación presentada polos rodamentos das rodas traseiras.  Un deles faleceu en silencio, tras o longo repouso forzoso que tivo que sufrir. Os seus queixosos compañeiros foron xubilados anticipadamente e substituídos por uns novatos sacados da bolsa para a ocasión. Por sorte a operación realizouse o día antes,  ó cargar o material no coche.

Saio do traballo  ás 15:00 e enfilo sen comer cara á autoestrada. Cando estou a entrar adiántame Jankor, o único afortunado que puido arranxar os seus asuntos para vir hoxe. Como o itinerario élle descoñecido, chámolle -mans libres, por suposto- e adiántolle para indicar a ruta.

Chegada, saúdo e montaxe a unha velocidade que se achega á mala educación. Xa sabedes: a marea baixa en nada, é pequena, mono,…Dános tempo polo menos a comentar as necesidades de vela. Cargamos con brooza 2 e algo máis pola súa banda. Pola miña bora 3,8, century 2,5, Vampir 1,8 e Buster 1,4, non vai selo demo.

Xa na area, e botando de menos a Óscar que sempre acerta, vexo claro que toca Century. Desprego e poño arnés e casco mentres Jankor vai arrastrando o buggy e o material até o campamento base.

E así arrinco, de fugaz empopada que se converte en través. O mellor vento para esta praia, NO con moita compoñente N, sopra con alegría e permite ir sen problemas cara ó espolón.

O día é luminoso, radiante, a praia está moi seca e contrariamente ao esperado, parece sentarlle moi ben a marea morta. Os nosos primos irmáns de kite dan cor ao ceo e os nosos curmáns afastados de Wind salpican de brochazos o mar. O través acelérase e desaparece a paisaxe, pasando o foco á praia-pista e ao meu medio de tracción.

Tres ou catro paseantes comprensivos ven á primeira que preferimos cruzarnos con eles deixándoos a barlovento. Ao avanzar a tarde serán menos numerosos. Perfecta convivencia durante toda a rodada.

Paso a bo ritmo á beira de Jankor. Estou demasiado contento para parar. Examino toda a superficie dispoñible, que está impecable. Non hai fochancas e os ripple-marks son mínimos.

Longos, traveses e cinguidas a bo ritmo para baixar un pouco o mono, mentres o meu compañeiro prepara a Brooza 2m para arrincar. Paro e ofrézolle a Vampir 1.8 pero de momento vai tentalo con 2 metros. Pregúntame a que velocidade ía. Saco o GPS do peto 🙂 e miro: 59,3. Non está mal.

Media hora máis tarde, Jankor decide que vai pasado e baixa talla.  Pola miña banda aproveito para ver como vai esa brooza, que xa debería vir ensinada dadas as súas orixes -Ocórreselle a alguén o anterior propietario?- .

A vela resulta bastante inmanexable ¿Como é posible?. Jankor puxéralle uns mandos demasiado longos e está moi freada. Tómome a liberdade de porlle os curtos que ten por alí, e de trimala un pouco máis solta. A idea é probala, pero nun descoido lío as liñas e temos que dedicarlle un intre a recompor o desaguisado. Valeu a pena. Xa coa súa personalidade habitual, a brooza impúlsame un par de voltas con máxima suavidade e control.

Pero o que buscaba non era exactamente iso. O que me pedía o corpo era un día Century 2.5 :twisted:.  e tíveno. Divertidísimo, con algunha saída de pista pola area seca para evitar cans pacíficos pero mal situados, kiters recuperándose na beira, e algunha sinxelamente porque apetecía. Apurando os longos preto do río, buscando puntas de velocidade, remontando cara ao mar para despois facer uns metros de empopada. Fixen todas as manobras que sei e mesmo valorei a posibilidade de tentar un contravento. Corteime, esas cousas hai que aprendelas en condicións máis amables, e se é posible con asesoramento.

Unha situación demostroume o importante que é ter prudencia neste deporte: un kiter volvía andando ao seu punto de partida, pola beira da praia, vea en man. Cando pasei ao seu lado, deixei unha marxe moi ampla, só por precaución, non porque pensase que era necesario. Pois ao final resultou selo !!!!. As bridas ían arrastrándose varios metros por detrás, e non as vin ata que estaba encima. De non deixar a marxe “esaxerada” podería enredarme nas bridas, con consecuencias bastante desagradables.

Jankor xa estaba esgotado, e o Libre Spezial empezaba a enterrarse un  pouco nalgunhas zonas que se ían secando e estaban “un pouquiño” aradas :twisted:. Mentres acordabamos dar por finalizada a sesión, vexo no Gps que estou a roldar o 60 km. Decido corrixir a situación revivindo os meus tempos de buggy pequeno. Doulle un par de voltas ó buggy de Jankor con Brooza 2m e xa nos pomos a recoller.

Cinguida a morrer para achegarme o máis posible á saída,  recollida de Century,  contemplación do precioso atardecer na ría, recollida e a casa felices e contentos  🙂  🙂 .

Se non cambian as predicións, Mañá mais !!!